Voor de podcast Grote Markt 1 van OOG over politiek in de gemeente Groningen was ik zes keer columnist. Beluister de podcast van februari 2022 op Spotify.
"Ach, dat heeft toch geen zin”. Het was een veelgehoorde opmerking in mijn omgeving toen ik zei mee te willen lopen met de fakkeloptocht van 15 januari. Maar daar ging ik, met vier lagen kleding aan en een druipende fakkel, langs in de microfoon brullende SP’ers, langs applaudisserend publiek en langs een erehaag van trekkers, protesteren tegen de Haagse minachting voor ons gevoel van eigenwaarde.
Ik zou er zo wat deugpunten mee kunnen scoren op social media, een selfie met strenge blik, ware het niet dat mijn metgezel in deze fakkeloptocht een berichtje kreeg dat café De Bres open was - terwijl dat eigenlijk ook nog niet mocht. De keuze werd: onze ronde afmaken of lekker aan de toog in een warm café?…Wij kozen ervoor om die avond een dubbel protest te doen.
Maar heeft het zin, protesteren?
Noam Chomsky, de inmiddels hoogbejaarde taalkundige en politiek activist, zegt van wel. Sterker nog, elke vorm van protest, hoe klein ook, heeft zin. Alles strooit zand in de raderen van de machine.
Groningen heeft een rijke geschiedenis als het gaat om actievoeren. Zo vochten de inwoners van de Hortusbuurt decennialang tegen de ambities van de Rijksuniversiteit Groningen; die dreigde hun eeuwenoude wijk in de jaren zestig van de vorige eeuw op te slokken en plat te walsen. De buurt won. Tot drie keer aan toe.
Of wat te denken van de acties van het Woonschepen Comité Groningen negen een door de gemeente in 1994 aangekondigde verdubbeling van het liggeld? 2 ton aan guldens moest de maatregel opleveren. Negentig procent van de waterbewoners, van dobberende yup tot lekkende punker, verenigde zich in het gezamenlijk verzet.
Het Woonschepen Comité wist met tal van ludieke acties veel sympathie in de rest van de stad te kweken en bracht zelfs het college aan het wankelen. Hoogtepunt van de acties was het plaatsen van een woonark recht tegenover het stadhuis op de Grote Markt. De gemeente wilde twee ton? De gemeente kreeg vijftien ton voor de kiezen! Recht voor het bordes. In your face!
Woonark De Volharding bleef liggen tot de ME de opdracht kreeg het vaartuig te verwijderen. Het college haalde bakzeil uit angst voor hun dobberende stadsgenoten en de verdubbeling van het liggeld was voorlopig van de baan.
Of wat te denken van Mevrouw Kiki? Je kunt er wat om gniffelen, haar tirades en rare acties, tenzij je Dig Ishta heet natuurlijk, maar elke keer als ik de nieuwe plannen voor de Grote Markt zie, dan denk ik aan de boom voor de V&D die een hap lijkt te nemen uit de weg. Het was mevrouw Kiki die de boom redde van de kap en zo voor de rare hap in de weg zorgde. En kijk nu eens: er worden straks weer veel meer bomen geplant op de Grote Markt! Ze is niet koekoek, maar visionair.
En kijk ook maar naar de verfspetters op het dak van Mr Mofongo’s; restanten van de verfbommen die actievoerders vanuit het Calmershuis naar de ME wierpen in 1990, tijdens de grootste na-oorlogse veldslag in onze binnenstad. OK, de krakers kregen hun zin niet, maar het protest werd op journaals over de hele wereld uitgezonden.
Of nu, de breed gedragen actie om kinderhartchirugie te behouden voor Groningen. Je kunt je haast niet voorstellen dat Den Haag het dwaze plan om 75 jaar nabije expertise weg te centraliseren gaat doorvoeren. Toch?
Nee, actievoeren zit in het dna van Groningers. En lijkt vaak genoeg vruchten af te werpen.
Maar de fakkeloptochten zijn inmiddels te lief, te vaak herhaald om nog de gewenste impact te hebben. Erger nog, de beelden zijn vooral voer voor allerlei fake news verspreiders, die net doen alsof het om protesten van wappies tegen coronabeleid gaat.
Het is tijd om ons protest meer in your face te doen. Om onze Groningse volharding midden voor het bordes van het Randstedelijk bewustzijn te kwakken, in het centrum van de macht.
Laten we geen rondjes om de Diepenring lopen, maar met bussen vol Groningers en al die trekkers afreizen naar bijvoorbeeld Amsterdam, en daar de rondjes lopen over de ringweg, de A10, langs de Zuidas, over het IJ, totdat die Randstedelijke hoogmoed als de muren van Jericho in elkaar dondert en niemand meer schamel kan doen over het onrecht dat Groningen is aangedaan.
Dat zou pas passen in onze Groningse traditie van protest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten